Creative Non-Fiction

Bata pa lang ako ay mahilig na 'ko magdrawing, gagayahin ang mga nasa litrato at ito'y isusulat sa papel kahit medyo hindi kagandahan. Mahilig din ako mag-imagine ng mga imposible, katulad ng lumilipad ako. Gusto ko maging reporter na lumalabas sa T.V pero hindi yung literal na lumalabas talaga mula sa screen. Malayo-layo na rin ang nararating ko kasi grade 11 na 'ko ngayon, wow. Sobrang tagal ko na sa school. May mga bagay ako nga ayoko tulad ng bulate at sobrang ayoko sa matataas na lugar kasi feeling ko baka mahulog ako sa kinatatayuan ko.  Mas ginagalang ko ang value ng family ko, Kasi sila 'yung mas importante. Mas pinagkakatiwalaan, at hinding-hindi ako iiwan tulad ng ginawa ng iba. Ayoko rin sa sobrang imgay nakakastress agad sa umaga. Gusto ko rin ang mga hayop tulad ng aso, kasi sobrang cute nila at sarap yakapin.

Sa isang probinsya sa Quezon na Agdangan ang pangalan, isinilang a duon na pinalaki ng kanyang mga magulang. simple lang ang bahay ngunit kumpleto. Naiiba ito dahil sa kulay na parang PBB HOUSE. Ang mga magulang ko ay parehong may trabaho, isa ay sa Gobyerno at ang isa ay OFW. Pinalaki nila ako ng maayos tulad ng mga kapatid ko, hindi man laging nasusubaybayan ng magulang ito'y hindi naging hadlang. Pinag-aral ako sa pampublikong paaralan hanggang ako ay mag high school. Mahilig s'ya sumali sa mga organization at kumanta sa loob ng banyo dahil tanging yun lang ang lugar na kung saan ay maganda ang boses ko.  Nagkaroon ng crush ako pero dahil uso ang iwanan, hindi na s;ya bumalik. Pero sa ngayon nasa Lucena na ako, Pero tulad padin ng dati palagi siyang mag-isa sa bahay, patay ang ilang, malamig ang paligid tanging cellphone lamang ang nagsisilbing ilaw sa gabi.

May isang maliit na bayan sa Probinsya ng Quezon at ito'y nagngangalang AGDANGAN. Medyo malayo ito sa kabihasnan mga 1hour and 30minutes, 'Pag nilakbay mula Lucena hanggang doon Sa probinsya. duon kami nakatira. Sa may bayan, nakatayo ang aming kulay yellow na may blue na bahay. Sa palagay ko, mahigit 50 years na kami duon. Ang aming bahay ay kumpleto; May binatana na malaki, may madaming pinto. may bubong at may gate. Sa loob ng bahay may T.V tska carpet, sofa, salamin at iba pa. ito ang pinaka paborito ko kasi may paglilibangan tuwing naiinip at ang kwarto syempre para humiga at mag-isip tungkol sa buhay, pero ang totoo talaga ay mag-isip ng kung ano-ano at makaiwas sa utos ni inay. Ako lagi ang naglilinis ng buong bahay kaya malinis ito mapalabas o mapaloob man, hindi kami kumpleto sa bahay dahil wala si itay nasa ibang bansa. Kami-kami lang sa bahay; si inay, si lola, mga kuya, ako at si pitchy. nagkakasundo naman kami 'pag minsang magkakapatid pero pag p

Noon, sabi ng aking inay, ipinanganak daw ako sa isang hospital dito sa Lucena City, Quezon.  Noong Hunyo bente sais, dalawang libo. hindi raw ako ang pinaka-sosyal na pinanganak ni inay, sabi ni kuya kong mataba, gawa ng sa tricycle lamang daw ako isinakay ni inay. Habang nagkwekwento, tawang-tawa ang baboy sa pang-aasar. Lima kaming BUTIHIN, MASISIPAG na mga anak ni inay at itay. Naninirahan kami sa probinsya sa quezon na katabing bayan ng Padre Burgos, ito ay ang Agdangan. Maituturing k ito bilang maganda, tahimik tska malinis. Nung pumasok na ako bilang kindergarten pero akala ko noon ang tawag dito ay KINDERGARDEN, pero mali pala ako. tandang tanda ko pa noon sa room nabubo 'yung spaghetti di ako ako si bata sinipa-sipa tapos maya-maya pinulot 'yung isang spaghetti at kinain. Noong grade 3 naman ako, aba. lagi akong pinapagalitan ng teacher ko, tapos 'pag perfect ako sa pa-assignment n'ya tintignan pa talaga. tapos, minsan nag-highest ako sa pa-quiz n

                                                                                                                      Yolanda                     Nasunog ang tent city, dahil sa napabayaan na Gasera at sa loob no'n naiwan si Renato at ang kanyang mga anak. nakaligtas si Renato ngunit ang kaniyang mag-ina ay namatay.             Ito ay masasabi kong kamalasan dahil kasunod ng bagyo ay nasunugan naman anag mga ito.           "Dito tayo lumaki, Dito tayo tatanda." ayaw umalis ng mga mamayan ng bayan sa kanilang                  lugar. dahil sobrang mahalaga ang bayan sakanila.                   Ipinapaalala nito kung pano sobrang na salanta ang Tacloban ng bagyong Yolanda at kung                   paano naghirap ang mga naninirahan sa nasabing bayan. Para muling makita ng mga nanunuod           nito ang nangyari sa mga panahong nasalanta ang nasabing bayan.                  Oo, Nangyayari ito sa mga panahong gan'to dahil sa napapabayaang kandila o gasera na